Problem rodzinny...

Słuchajcie, mam problem. Pomożcie mi, bo już nie nadążam Sad

A więc przeczytajcie najnowszą notkę na moim prywatnym blogu:
[link widoczny dla zalogowanych]

Teraz pytanie: Co ja mam zrobić, żeby to przeżyć? Gdyby doszło do końca, musiałabym zapomnieć i iść ze śpiewem naprzód czy zostać w tym i próbować połączyć rodzinę? Zupełnie nie wiem, co mam robić... Po prostu załamanie... Jedno z wielu Sad

Tak czy siak błagam, bo będąc nieszczęśliwą, nie umiem śpiewać... Błagam Was na kolanach... Nie mam komu się wyżalić, wypłakać... Nie mam komu nic mówić Sad

Z każdym przyjazdem taty zaczynam wątpić, że wytrzymamy jako pełna rodzina Sad

Błagam, w Was mam oparcie... Tak myślę... Błagam Was jak tu jestem. Tylko Wy mi zostaliście Sad

Pzeczytałam...
Powiem Ci... Że nie za ciekawa sytuacja.
Podsumuję Twoją wypoiwedź jednym zdaniami (odbierzesz je tak, jak będziesz chciała...):
"Ludzie boją się przyznać jak duża część ich życia zależy od szczęścia.
To przerażające, że tak dużo nie podlega ich kontroli.
Są chwile w czasie meczu, kiedy piłka uderza w górę siatki
i przez ułamek sekundy może przelecieć dalej lub cofnąć się.
Z odrobiną szczęścia leci dalej i wygrywasz,
albo nie i przegrywasz..."

"Świat nie ma sensu.Trzeba mu go nadać samemu"

"Żyj tak, żebyś po latach mógł powiedzieć - Przynajmiej coś miałem..."

"Twoje serce jest wolne, miej odwagę podążać za jego głosem" (!!!!!!!!!!!!!)

"Jutro też będzie dzień"

"Nigdy nie mów co myślisz."

"Wystrzegaj się nienawiści, ona pozbawia rozsądku."

Teraz pomyśl.. Ja nie mam słów...